Delta Air Lines to największe linie lotnicze świata. W tym roku świętują 100-lecie swojego powstania. Pierwotnie jednak wcale nie zajmowały się przewozem pasażerów, a… opryskami pól bawełny. Podczas jednej ze swoich wypraw korzystałem z ich usług na trasie z lokalnego hubu przewoźnika w Salt Lake City do Las Vegas. To krótka podróż, gdzie lot trwa ok. 1 godziny. Sprawdźcie jak zorganizowany jest serwis w takich przypadkach.
Od oprysków do największej linii świata
Historia przewoźnika zaczyna się w amerykańskim stanie Georgia. To tam, w niewielkiej wiejskiej miejscowości Macon, 2 marca 1925 r. założona została firma Huff Daland Duster, Inc. trudniąca się opryskami pól bawełny, które prowadzone były z powietrza. Potem chwilowo linia przeniosła się do Luizjany. W roku 1928 grupa inwestorów pod przewodnictwem C.E. Woolmana przejęła ją i przemianowała na Deltę – na cześć ujścia rzeki Missisipi. Już niebawem otwarte zostało także pierwsze połączenie pasażerskie: z Dallas (Teksas) do Jacson (Missisipi) z przystankami w Luizjanie.
W kolejnych latach (aż po trzecią dekadę XX w.) ważnym elementem działalności były kontrakty na przewozy poczty. W roku 1941 r. Atlanta ustanowiono na główną siedzibą linii. Taki stan trwa do dzisiaj, a miasto to jest głównym jej hubem i najbardziej ruchliwym pasażerskim lotniskiem świata. Obecna nazwa – Delta Air Lines – została nadana w 1945 r. W trakcie swojej historii przewoźnik kilka razy był „pierwszym”. Tak było w przypadku wprowadzenia do użytku samolotów DC-8 (1959), Convair 880 (1960), DC-9 (1964) czy odprawienia 100 mln pasażerów w ciągu roku kalendarzowego (1997). Linia zasłynęła także z innowacyjnych rozwiązań: m.in. wprowadzenia pierwszego komputerowego systemu rezerwacyjnego w oparciu o komputery IBM7070 (1964). Była także jednym z założycieli sojuszu SkyTeam (2000).
Ważnym elementem strategii, który także w pewnym momencie uchronił Deltę przed całkowitym upadkiem, były przejęcia innych przewoźników: Northeast Airlines (1972), Western Airlines (1987) czy w końcu – ostatnie kluczowe, które pozwoliło wyjść z upadłości – Northwest Airlines (2008-2010). Także po zakończeniu działalności przez PanAm przewoźnik przejął wiele jego tras transatlantyckich. Dzisiaj, w struktury Delty jako Delta Connection wchodzi wiele pomniejszych linii – realizują one głównie połączenia między głównymi hubami w USA (jest ich łącznie 9 plus dwa huby wspomagające – tzw. focus city) a pomniejszymi miastami.
Zakup biletu
Podczas jednej z moich podróży postanowiłem skorzystać z usług Delta Air Lines. Poleciałem z jednego z jej głównych hubów, jakim jest Salt Lake City. Lotnisko w tym mieście specjalizuje się w obsłudze rejonu Gór Skalistych (Rocky Mountains), łącząc go z głównymi portami USA, Meksyku, Europy (Londyn, Amsterdam i Paryż) oraz Azji (Seul). Co ciekawe – loty międzynarodowe wykonywane są do głównych centrów inny partnerów ze SkyTeam (poza stolicą Wielkiej Brytanii).
Połączenie z Salt Lake City do oddalonego o mniej niż 400 km Las Vegas jest obsługiwane przez linię kilka razy dziennie. Do tego dochodzą jeszcze konkurencyjne loty m.in. Southwestu czy Frontier Airlines. Ceny są zatem często bardzo przystępne. Kupowane nawet z niewielkim wyprzedzeniem, zwłaszcza na loty w środku tygodnia – często nie są droższe niż 50 dolarów w klasie ekonomicznej lub 180 USD w Delta First.
Na swoje połączenie w najtańszej taryfie (Delta Main Cabin Basic) zakupu biletu dokonałem bezpośrednio przez stronę przewoźnika. Proces był intuicyjny i nawet z podstawową znajomością języki angielskiego bardzo łatwo przez niego przejść. Dodatkowo można ustawić różne filtry, które ułatwią dokonanie wyboru lub porównanie taryf. Co do zasady wszystkie bilety ekonomiczne na trasach krajowych (Main Cabin lub Comfort) nie mają wliczonego bagażu rejestrowanego: ten można dokupić na lotnisku lub przez aplikację podczas odprawy. Koszt pierwszej walizki do 23 kg to 35 USD. Kolejnej – 45 dolarów.
W taryfie Delta Main Cabin Basic (w ramach tego samego przedziału do wyboru są jeszcze Main i Refundable) nie ma żadnych przywilejów. W wyższych zyskuje się np. możliwość zwrotu, zmiany na lot tego samego dnia czy wyboru miejsca w samolocie w dowolnym momencie. Z mojego punktu widzenia nie były to jednak udogodnienia, które sprawiłyby że chciałbym dopłacić ok. 30 USD.
Odprawa i zakup walizki
Lotnisko w Salt Lake City, jako jednego z głównych hubów przewoźnika, mocno ten fakt eksponuje. Dla pasażerów tej linii dostępnych jest najwięcej kiosków do samodzielnej odprawy, stanowisk dla osób potrzebujących dodatkowej asysty czy punktów zdania bagażu. Takie lady Delta posiada już nawet w hali bezpośrednio przyległej do sali, w której swoje stoiska mają wypożyczalnie aut. To bardzo wygodne. Ja właśnie z opcji zamknięcia formalności związanych z lotem skorzystałem zaraz po rozliczeniu się z wynajmu samochodu.
Odprawy dokonałem przy specjalnym elektronicznym kiosku do samodzielnego check-inu. Tutaj także dokonałem dopłaty za walizkę. Warto w tym kontekście pamiętać, że płaci się wyłącznie kartą. Cały proces przebiegł szybko i bezproblemowo: był intuicyjny i nie wymagał szczególnych zdolności językowych. W razie czego zawsze dostępni są także agenci, którzy chętnie pomagają w sytuacjach problemowych. Przy takim stanowisku można wydrukować także karty pokładowe i zawieszki bagażowe. Po oznaczeniu swoich rzeczy do nadania przechodzi się do stanowiska baggag drop off: bądź tradycyjnego bądź samoobsługowego.
Podczas odprawy nawet w taryfie Basic można wybrać także miejsca w samolocie. Za darmo dostępne są te w tylnej części samolotu. Takie też wybrałem – 41F.
Po dokonaniu formalności czekała mnie kontrola bezpieczeństwa. Tym razem była dość długa – funkcjonariusze służb federalnych stali wtedy z psem tropiącym i wszyscy pasażerowie musieli ustawić się w kolejce, po czym trójkami byli przepuszczani przed zwierzęciem, a dopiero potem przechodzili do weryfikacji dokumentów i skanowania.
Boarding
Przy wyjściu, skąd obywał się boarding do Las Vegas stawiłem się 30 min. przed godziną odlotu. Pasażerowie byli zapraszani na pokład zgodnie z kolejnością grup. Ważnym aspektem było to, że pasażerowie wyższych klas wpuszczani byli osobnym wejściem. To przyspieszyło proces wsiadania. Jako że kupiłem bilet w najtańszej taryfie – trafiłem na sam koniec kolejki. Nie miało to jednak większego znaczenia, bo miałem oznaczone przy odprawie miejsce. Co najwyżej było to nieco irytujące, bo musiałem przeprosić innych pasażerów z rzędu, żeby usiąść na swoim fotelu. Nie brakowało mimo to miejsca na moją walizkę podręczną.
W podróż z Salt Lake City do największego miasta Nevady rejsem DL2071 zabrał nas boeing 757 o znakach rejestracyjnych N696DL. Przewoźnik ma we flocie 111 maszyn tego typu. To już dość wiekowa maszyna – ma prawie 27 lat. Od początku jej użytkownikiem jest Delta Air Lines, z którymi epizodem (2003-2006) służby w niskokosztowych liniach Song, które były spółką zależną Delty właśnie.
Układ foteli w tym konkretnym samolocie jest następujący: dla klasy Delta First ma dostępnych 20 siedzeń o układzie 2+2. W klasie Delta Comfort (układ 3+3 z nieco większą przestrzenią pomiędzy rzędami) zamontowanych jest 35 foteli. Kabina Main liczy 199 miejsc w układzie 3+3. Łącznie samolotem tym może podróżować 199 pasażerów.
Przy wejściu obsługa proponowała pasażerom jednorazowe słuchawki.
W samolocie
Pokład, mimo wieku maszyny był zadbany i czysty. Siedzenia odchylały się o kilka stopni do tyłu. Każdy pasażer mógł także skorzystać z systemu rozrywki pokładowej z dość bogatym zestawem programów: od teleturniejów, poprzez seriale i produkcje kinowe do muzyki i gier. Na tak krótkiej trasie nie było jednak szansy obejrzeć niczego dłuższego.
Działało też bezpłatne WiFi, ale aby móc z tego udogodnienia skorzystać należy być członkiem programu SkyMiles.
Krótko po starcie obsługa zaoferowała pasażerom podstawowe napoje. Zgodnie z polityką Delta Air Lines na trasach do 400 km (250 mil) oferowane są tylko woda, kawa i herbata. Do tego mogłem wybrać drobną przekąskę słodką lub słoną. Podczas przelotu zdecydowałem się na kawę z mlekiem (sygnowaną przez Starbucks) oraz moje ulubione ciasteczka korzenne .
Przez cały przelot mogłem podziwiać spalone słońcem przestrzenie Nevady. Do Las Vegas zbliżaliśmy się łukiem nad Jeziorem Mead, powstałym w wyniku budowy Zapory Hoovera. Widoki były oszałamiające.
Przylot i podsumowanie
Lądowanie odbyło się zgodnie z czasem rozkładowym. Samo podejście było nieco turbulentne, co jest podobno dość powszechnym zjawiskiem w tym regionie. Lot ogólnie przebiegł spokojnie i w przyjemnej atmosferze. Domem dla Delta Air Lines jest na lotnisku im. H. Reida w Las Vegas Terminal 1, a gate’y samolotowe znajdują się w terminalu satelickim oznaczonym jako strefa D. Oznacza to, że wysiada się w innej hali niż przebiega zwrot bagaży. Między obiema obiektami funkcjonuje podziemna kolejka – Blue Line.
Moją krótką podróż Delta Air Lines oceniam pozytywnie. Mówiąc szczerze, byłem pełen obaw tej trasy. Mam już dość negatywne doświadczenia z tą linią na trasach krajowych (przelot z Denver do Minneapolis/St. Paul, o której pisałem jeszcze w portalu pasazer.com) – zwłaszcza w kontekście zachowania załogi kabinowej. Między Salt Lake City a Las Vegas obsługa była jednak bardzo miła, grzeczna i na wysokim poziomie.
Bardzo dobrze oceniam także inne etapy podróż: szybką, bezproblemową i łatwą rezerwację, odprawę i dobieranie dodatkowych usług, logiczny i uprzejmy proces boardingu czy potem odbiór walizki. Jednym zdaniem moja ostatnia przygoda z Deltą była pozytywna i nie wzbudziła najmniejszych zastrzeżeń.
Przeczytaj także:
- inne amerykańskie linie, które jeszcze do niedawna zupełnie odróżniały się od konkurencji to Southwest. Dzisiaj wiele się zmieniło, ale możecie poczytać jak to drzewiej bywało;
- przesiadki w Las Vegas? Sprawdź jak to wygląda i ile potrzeba czasu;
- mój kalendarz lotów dostępny jest tutaj;
- wylatujesz do USA z Polski? Nie zapomnij o ESTA! W tym artykule przeprowadzę Cię przez cały proces szybko i bezproblemowo.
1 Pingback