Połączenie między Warszawą a Zieloną Górą LOT przejął po regionalnej linii SprintAir, w wyniku przetargu ogłoszonego przez województwo lubuskie na promocję regionu. Przed pandemią rejsy między miastami obsługiwane były nawet dwa razy dziennie. Dzisiaj – wykonywanych jest pięć lotów tygodniowo. To pod wieloma względami wyjątkowa trasa. Dlaczego, dowiecie się z niniejszej relacji.
Najmniejsze lotnisko w Polsce
Lotnisko Zielona Góra-Babimost otwarto w 1977 r. Położone jest dość daleko, bo 34 km od swojego „macierzystego” miasta. Jeszcze dalej (ok. 100 km) jest do Gorzowa Wielkopolskiego – drugiej stolicy województwa. Taka lokalizacja zapewne nie sprzyja rozwojowi portu, chociaż w obszarze jego oddziaływania jest 3 mln mieszkańców. Sprawę pogarszają jednak nieduże odległości i dobre skomunikowanie województwa z dużymi polskimi portami regionalnymi w Poznaniu i Wrocławiu i wielkim niemieckim hubem w Berlinie.
Port nigdy nie obsługiwał wielu połączeń. Najdłużej utrzymuje się połączenie ze stolicą. Rejsy były jednak obsługiwane z przerwami. W latach 2001 – 2004 odbywały się z międzylądowaniem w Poznaniu. Potem na ponad rok zostały wstrzymane, by od 2005 ruszyły na nowo. Przez dwa lata połączenie dwa razy dziennie wykonywał LOT, potem dla narodowego przewoźnika latał Jet Air (następnie przekształcony w osławione OLT Express). Jet Air wykonywał także bodaj jedne rejsy międzynarodowe – do Drezna.
W 2011 r. połączenie z Warszawą przejął SprintAir na zasadzie współpracy z województwem. Kiedy w 2018 r. znów ogłoszono przetarg na współpracę marketingową, do wyścigu przyłączył się LOT, który rywalizację wygrał. Stosunkowo szybko okazało się, że narodowa linia dzięki hubowemu modelowi może zaoferować pasażerom dużo większe możliwości niż konkurent. Podróżnych zaczęło przybywać, korzystano z wygodnych przesiadek na Lotnisku Chopina. Przed pandemią obsługiwanych było 10 rejsów tygodniowo, co oznaczało, że w niektóre dni LOT latał do Zielonej Góry dwa razy na dobę.
W pierwszym etapie odmrożenia podróżny lotniczych po ubiegłorocznym wiosennym lock-downie, Zielona Góra wróciła do rozkładów w pierwszej puli. Niestety jednak już nie do dwóch połączeń dziennie. Nadto, w szczycie trzeciej fali (a więc od marca do połowy maja 2021) lubuski port pozostawał zamknięty. W efekcie loty z Warszawy zostały wstrzymane. Ponowne otwarcie nastąpiło 18 maja br.
Sprawdzony serwis
Połączenie do Zielonej Góry chciałem przetestować już dawno. W końcu udało się spełnić to marzenie. Oczywiście wiedziałem, czego mniej więcej się spodziewać, bo LOT ma już od dawna stały i sprawdzony serwis. Zacznijmy jednak od odprawy. Tutaj skorzystałem ze specjalnych stanowisk dla pasażerów statutowych. Kolejek nie było, od razu udało mi się nadać bagaż i otrzymać kartę pokładową. Potem pozostało już tylko przejście przez kontrolę bezpieczeństwa.
Godzinę wylotu wyznaczono na 19:40. Na warszawskim lotnisku ciągle nie ma zbyt wielkiego ruchu, ale widać, że pasażerów przybywa. Jednak przy trasach krajowych nie ma potrzeby wyznaczania sobie dużego zapasu czasu. Ja miałem do wylotu nieco ponad godzinę. Najpierw udałem się na małe zakupy w sklepie Aelia Duty Free, a potem do salonu biznesowego Polonez. W stosunku do mojego lutowego lotu do Hiszpanii wiele się tam zmieniło. Dostępne są już posiłki i napoje. Można skorzystać z przekąsek zimnych (kanapki, sałatki, ciastka, chipsy, słodycze) oraz dań ciepłych, które zamawia się u obsługi.
Boarding rozpoczął się punktualnie. Do samolotu przewiezieni zostaliśmy autobusem. Tego dnia rejs obsługiwał bombardier Q400 o znakach rejestracyjnych SP-EQB.
Wnętrze turbośmigłowej maszyny miało układ 2+2 fotele w rzędzie. Niestety przy odprawie nie było możliwości wyboru mojego ulubionego miejsca 2D. To pozostało puste (zapewne ze względu na wyważenie samolotu). Ok. 35 pasażerów podróżujących w tym dniu skupiono głównie w środkowej i tylnej części kabiny.
Po osiągnięciu wysokości przelotowej rozpoczął się poczęstunek. Najpierw jednak stewardessa rozdała chusteczki odkażające.
W ramach serwisu podawano wodę butelkowaną niegazowaną oraz drożdżówkę z nadzieniem jabłkowym. Tym razem zdecydowałem się tylko na picie.
Co ważne, podczas całego rejsu trzeba nosić maseczkę, tak aby zakrywała usta i nos. Można ją zdjąć jedynie podczas jedzenia lub picia. Załoga bardzo na to zwracała uwagę. Dyskretnie, acz stanowczo szefowa pokładu reagowała i strofowała niesfornych pasażerów.
Niecodzienne rozwiązania
Przelot z Warszawy do Zielnej Góry trwa ok. 50 min. W linii prostej dzieli oba lotniska nieco ponad 350 km. Lądowanie nastąpiło zatem dobry kwadrans przed planowaną godziną. Samolot ustawił się na płycie postojowej. Wszystkich pasażerów postanowiono do terminala przewieźć autobusem. Nie byłoby może w tym nic zaskakującego, ale… Przyloty znajdują się w nowym budynku lotniska. Od płyty dzieli go może 20-30 m. Autokar (oznakowany jako PKS Zielona Góra) zabrał nas pod same drzwi. Niektórych wprawiło to w konsternację. Jedna z towarzyszek podróży zapytała mnie, czy dojedzie tym autobusem do miasta. Odpowiedziałem zgodnie z prawdą, że nie.
Sala odbioru bagażu zielonogórskiego lotniska wyposażona jest w jedną taśmę. Tego dnia jednak nie została uruchomiona. Okazało się bowiem, że nadano do luku tylko jedną walizkę – należała ona do mnie. Obsługa przyniosła ją zatem i postawiła przy wejściu.
Po opuszczeniu terminala wychodzi się wprost na przystanek autobusu, skąd można pojechać do Zielonej Góry. Jest to stałe, rozkładowe połączenie dostosowane do przylotu i odlotu samolotu PLL LOT. Przejazd kosztuje 12 zł w jedną stronę. Bilet nabyć można przez system e-podroznik.pl (trzeba wpisywać BABIMOST LOTNISKO) lub bezpośrednio u kierowcy (z dostępem płatności kartą). Można także pojechać do Gorzowa Wielkopolskiego, ale zgodnie z informacjami ze strony portu, trzeba taką potrzebę zgłosić wcześniej i musi się zebrać minimum 10 osób. Koszt przejazdu to wtedy 50 zł. Kolejną niespodzianką było to, że podjechał po oczekujących autobus, którym wcześniej jechaliśmy z samolotu pod terminal!
Podsumowanie
Połączenie z Warszawy do Zielonej Góry ma wiele atutów. Przede wszystkim przelot, nawet z dojazdami na lotnisko, nie zajmie dłużej niż 3,5 godziny. To znaczna różnica niż w przypadku pociągu, którym przejazd zajmuje najkrócej 5,5 godziny, ale w większości przypadków między 6 a 7 godzin. Dodatkowo ze względu na remont torowiska między Zbąszynkiem a Zieloną Górą, trzeba przesiadać się do autokaru. Cena też często nie jest konkurencyjna. Połączenie PKP kosztuje od 76 do 150 zł bez zniżek. LOT – w dniu wylotu często mniej niż 200 zł, a z dużym wyprzedzeniem można znaleźć bilety nawet za 90 zł w jedną stronę. Są to jednak bilety w taryfie najbardziej podstawowej – bez bagażu rejestrowanego.
Zastanawiający jest potencjał takiej trasy. Bez wątpienia po przejęciu jej przez LOT znacznie zwiększyła się atrakcyjność. Pasażerowie zyskali dostęp do sieci innych połączeń przewoźnika, dzięki przesiadkom na Lotniku Chopina. Nawet teraz cieszy się ona całkiem sporym powodzeniem. Podczas mojej podróży do Zielonej Góry samolot wypełniony był w około połowie. Trzeba jednak zaznaczyć, że leciałem tuż przed długim weekendem zaraz po większym poluzowaniu restrykcji pandemicznych, co zapewne nie pozostało bez wpływu na frekwencję.
Zasadniczo, pod względem serwisu rejs oceniam pozytywnie. O PLL LOT pisałem już wielokrotnie. Trzeba przyznać, że ostatnimi czasy serwis znacznie się unormował, wiadomo czego się spodziewać. Poziom usług jest stabilny. Oferta skonstruowana jest dobrze i – jak widać – odpowiada ona zapotrzebowaniu pasażerów.
Przeczytaj także:
- Najdziwniejsza trasa LOT-u: z Szyman do Krakowa;
- LOT-em z Rzeszowa do Gdańska;
- kalendarz moich lotów można zobaczyć tutaj.
